Yine Yeni Bir Yıl

Artık beni tanıyanların ve burada yazılarımı okuyanların bildikleri üzere en sevdiğim mevsim kış mevsimidir. Yılın en sevdiğim dönemi ise yeni yıl öncesi hazırlıklarıdır. Süslü vitrinler, ışıklar, süslü çam ağaçları, noel baba, geyikler ve tabii ki bembeyaz kar büyüler beni, çok mutlu hissettirir.

İşte yine bir yeni yıl arifesindeyiz. Ama ben tam olarak mutlu hissedemiyorum kendimi, çünkü 2014 yılında babamı kaybettim ben, onsuz geçecek ilk yılbaşı olacak bu sene benim için. Bu büyük kayıp dolayısıyla mutlu hissedemiyorum bu sene. Canım çok yanıyor, çok özlüyorum onu.

Nişantaşı’na gittim bu gün, orası da benim gibiydi, ışıksız, süssüz, benimle beraber yas tutar gibi.. Süsleyeceklerdir mutlaka ama geçen senelerde bu tarihlerde süslenirdi çoktan o sokaklar. 

Geçen sene yılbaşı öncesi kuzenlerle beraber gittiğimiz geleneksel Nişantaşı gezimizde yerel bir TV kanalı röportaj yapmak isteğiyle durdurmuşlardı bizi yolda. Benimkiler beni öne sürmüşlerdi sözcü olarak. Ben de “bu sene artık ilk sırada  para istiyorum, para, para, sağlık ve mutluluk sonra gelir” demiştim.

Aylar sonra babamın sağlık problemleri başladığında anladım ki, ilk sırada her zaman sağlık olmalıydı.Tabii ki para sağlıkta da önemliydi ama hiç bir şekilde parayla sağlığınızı geri alamıyorsunuz. Siz ya da canınızdan biri hastayken, gözünüz dünya malını hiç görmüyor. O yüzden demişler demek ki, arada sırada hastahane ve mezarlık ziyaretine gidin diye.

İşte bu yüzden sağlığınızı kaybetmeden değerini bilin, dünya hırslarına kapılmamaya çalışın ve her zaman önce sağlık, sonra huzur ve mutluluk dileyin. Bereket de dileyin tabii ama en sonda dileyin.

Canım babacım benim üzülmeme hiç dayanamazdı biliyorum, o yüzden onun için yılbaşında mutlu hissetmeye çalışacağım, ona bol rahmet, ailem ve tüm sevdiklerim içinse bol sağlıklı yıllar dileyeceğim.