Babişkom, babacım demek arnavutçada. Babamın babası Arnavut olduğundan girmiş dilimize. Ben çocukluğumdan beri babişkom derdim babama..
Beni, bizi bırakıp gitti babişkom. Onu kaybetmek en büyük
korkumdu çocukluğumdan beri. O ne zaman seyahate gitse, sağ salim dönsün diye
dua ederdim delice.. ama gitti işte. O hayat dolu, enerjik, pozitif, yaşamı çok
seven, keyif adamı babişkomu ciğerleri mahveti. 15 yıl önce bıraktığı halde, 50
yıl içtiği sigara yapacağını yaptı işte babişkoma. İçten içe eridi, zayıfladı,
nefesi tükendi, artık yemek bile yiyemedi, hiç bir zaman ayağına üşenmeyen
babişkom halsizlikten yürüyemedi bile.. Çok sevdiği beşiktaşının maçını bile
seyredemedi oturup..
Tek tesellim ıstırabının dinmesi.. O özgür, genç ruhunu,
ciğerleri tükenmiş bedeni taşıyamıyordu artık. Hasta bedenini bıraktı, artık
acı, ağrı, sızı hissetmiyor. Hiç bir yere gidemeden, yemek yiyemeden, yatarak yaşamak istemezdi hiç..
Herkesin babası özeldir, şahanedir. Benim babam da benim
için öyleydi. Aramızda şahane bir ilişki vardı. Onu deliler gibi severdim, o
benim arkamda kocaman bir dağ gibiydi. Hastalandığımda kazık kadar kadınken bile
o götürürdü beni doktora. İş görüşmelerine bile o götürürdü beni. Üzülmeme hiç
dayanamazdı. Bir baba hiç mi kızmaz çocuğuna? Onun çözemeyeceği hiç bir sorunum
olmazdı, ne olursa olsun benim iyi olmam önemliydi onun için, gerisi düzelirdi
nasıl olsa.. hiç bir zaman “hayır”, “olmaz”,” param yok” demedi.
Harika bir baba olmanın yanında harika bir dedeydi. 2
çocuğumda da emeği çok büyüktür. Onların şu andaki güzel ve sağlam
karakterlerinde büyük katkısı vardır. Hep sevgi verdi, hep sevgiyi öğretti
onlara. Çocuklarımın arkadaşları bile çok severlerdi onu, süper dedeydi onun
adı..
Benim sevdiğim kadar herkes çok severdi onu, kimseye küsmez,
kin nedir bilmezdi. Cenaze merasiminde askerin tuttuğu resmini öpen ve
okşayanlar vardı, tanımadığım bir sürü insan başsağlığı diledi, onunla ilgili
şahane anılar anlattılar. Hep gurur duyardım onunla zaten ama daha da
gururlandım.
Hastalığında hep yanında olmaya çalıştım, yanaklarını,
ellerini öptüm hep, sürekli “seni seviyorum” dedim, “beni seviyor musun?” diye
sordum, o da beni öptü, sarıldı bana.. ama doyamadım ki!. canım canımın içi
eşsiz, bir tanecik babişkom benim.
Onu çok özlüyorum, canım çok acıyor, bu özlemim gittikçe
büyüyecek biliyorum ve Allahtan kendime sabır diliyorum.
Canım babişkom seni çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder